Friday, October 15, 2010

Sheena Michelle Sta. Rita's FAMILY ORIENTED POEMS



Gubot sa Kusina
Usa ka kagabhiong puno ug kahayag

Puno sa pagmaya og kasadya

Maski ang punoan sa kaimito

Malipayong nagsayaw dinhi og nagsayaw didto


Dili gayod nako hikalimtan kadtong panahona

Nga malipayon pa ang mga plato’g kutsara

Pero kalit lang si kangitngit nitumaw

Nahunog ang tanan o gang kahilom nipatigbabaw


Ug sa kahilom, kalit lang ni-istorya si planggana

Nitubag sad dayon si plato’g baso

Hangtod si tinidor og si kutsara niapil  na

Nisuway si kutsilyo og pahilom sa ila,

Og nabuhat kini niya


Ug sa pagbalik ni kahilom

Nibalik na usab si kahayag

Apan ang tanan na-usab na

Puwa og itom na

Ug si plato, kutsara, baso og tinidor naghigda nalang

Nibalik nalang sa dapit og asa jud sila

Nanay

Sa balay nga gamay

Nakat-ong mobarog

Sa iyang saw’g magkamang-kamang

Sa iyang bung-bong magkabat-kabat


Ang iyang lig-ong pundasyon

Maoy naghatag sab namu ug kusog

Sa iyang nagpabiling pagbarog
kami nagpabiling himsog


Ang iyang mga bintana nga daw matang

Naglantaw para sa among nindot nga kaugmaon

Ug iyang pultahan nga daw baba

Sudlanan og gawsanan sa maayong tambag


Sa paghatag niya sa iyang bukton

Kung ang panganod mag-itom

Sa paghalad niya sa iyang pad

Para itabon sa mga mata nga nasilaw sa kahayag


Manghod
Nagtuo kong, mayo ta

Mag-away ta panagsa

Para nako wala ra

Pero nagdumot na diay ka

Sa atong away

Gusto jud nako ikaw isalikway

Dili nako masabo imo batasan

Pero ako ra jud di ay imong gisaligan


Dakong sayop nako ang wa pagsabot nimo

Sa imong edad karon kaylangan man jud diay kang sabton

Nakalimot man ko nga lahi ra ta

Nagtuo man jud ko nga kung unsa ko dapat mao sad ka


Siguro karon, puno na kaayo ka

Gikapoy naka sa kasaba og pamantay sa tanan

Sagdi lang, naa ko

Andam mahimong igsoon kanimo

 
The One
In the midst of sorrow

In the midst of pain

Someone knocks at my door

And offered me her precious care


In times when I need someone

In times when I need a friend

I’d never thought of talking to her

‘Coz she’s not really “my dear”


But one time, I am lying on the floor

She lies beside me

Knocks at my door

And offered me a love that was pure


I am doubtful to accept it

Doubtful to resist

But her true love and care made me realize

Thank God I have my mother



No comments:

Post a Comment