"MAOT NGA BINUHAT"
Sa taas nga baybayon naaninag ko ang kahayag sa bulan
Ug akong nahuna-hunaan ang ulo mong parehas kalingin sa pakwan,
bisan tuod ingon ana imong pamayhon
apan ning dughan ko ang dagway mo nagtuhog.
Matag gutlo magkuyog kita sa pagpanglakaw,
magkinusiay ug magkisaw-kisaw;
Sa mga kamot hugot ang paggunit
kay tingali hadlok masaag sa kangit-ngit.
Naunsa ba ning kasing-kasing ko daw nabuta,
ang pagka palikero mo wala ko makita;
Kadaghan na ba diay sa imong mga babaye
wala ka ba maikog sa imong gibuhat kanako, pre?!
Sa kadugay sa panahon nga wala ka igkita,
daw ang kasakit sa akong dughan nawala;
apan dili kalikayan nga musantop gihapon sa akon g alimpatakan,
ang akong kaagi uban sa maot nga binuhat.
"DALAGANG GUWANG"
Sa landong nga dapit nakita ko,
ang kagahapon nga wala hingpit maako;
Ngano kaha? maoy akong pangutana,
dili ba diay tanan pwede magmaya?
Wala ko gayod hisabti ning gibati
nagpunay nalang ako ug lingi sa wala ko igkita,
pagkurog sa akong unod akong natagamtam,
inubanan sa hilak nga di ko kapugngan.
Naghandom gihapon nga unta may mahitabo pa,
bisan kausa lang paliihug paminawa ko;
Ayaw ako hikawi sa akong kalipay
bisan milagro nalang ang inyong palihukon.
Apan kung pagbuot man gyud sa kahitas-an wa ako'y mahimo;
siguro mao na gyud ni akong kapalaran,
maghinuktok nalang nga mag-inusara
ug dawaton ang sakit nga kamatuoran.
No comments:
Post a Comment